විශාල දහමක් මේ තුල ගැබ් වෙලා තියෙනවා. සම්මා දිට්ඨිය ඇති කර ගැනීමට සුදුසු මනසක් මෙයින් ලබා ගත හැක. මේ උදාහරණය ලෝකයේ සෑම දෙයකට අදාල කරගත හැක.එහෙම අදාල කරගනිමින් නිතරම මෙහි සත්‍ය අසත්‍යභාවය බලන කෙනාට නිතැතින්ම මේ පැහැදිලි කිරීම තේරුම් ගත හැක.
මෙහි ඇති වස්තූන් නිරායාසයෙන්ම ඔබට හඳුනාගත හැක. කුඩා කල සිට දන්නා භාණ්ඩ කිහිපයක්.
නමුත් ඔතන ලොකු වැරැද්දක් තියෙනවා. ඒක පෙන්නා දෙන්නයි මේ හදන්නේ.
සරලව, අංක 1හි ඇත්තේ පස්. මේ පස් ටිකට වතුර ටිකක් කලවම් කරලාම මැටි.
මේ මැටි වලින්, පෝච්චියක් හදනවා.
ඊට පස්සේ පෝච්චිය නැවත කුඩුකරල පස් බවට පත් කරනවා. ඒ පස් වලට ආයෙත් වතුර කලවම් කරල මැටි හදනවා. මේ මැටි වලින් කලයක් හදනවා.
කලේ කඩල කුඩුකරල පස් බවට පත් කරනවා. මේ පස් වතුරත් එක්ක කලවම් කරලා නැවත වරක් වලඳක් හදනවා.
වලඳ කඩලා කුඩුකරලා,පස් බවට පත් කරනවා. මේ පස් වතුරත් එක්ක කලවම් කරලා , ලස්සන ලස්සන රූප (හාවෙක් ) හදනවා.
මේ කියපු ක්‍රියාවලිය තේරුම් ගන්න පුලුවන් ඇති.
දැන් බලමු අපට හම්බ වෙච්ච දේවල් මොනවද කියලා.
පස්, මැටි, පෝච්චිය, කලය, වලඳ, හාවා.
මෙතන ලොකු වැරැද්දක් වෙලා තියෙනවා තේරෙනවද? මොකද්ද වැරැද්ද?
අවස්ථා 5හිම තිබුනේ පස්ය.
හැඩයෙයි වර්ණයෙයි පමණයි, වෙනසක් ඇති උනේ. එහෙම රූප ,ඇස ඉදිරියට එන කොට අපි සිතින් පැනවීම් කරගන්නවා "පෝච්චිය, කලය, වලඳ,හාවා.." ආදී ලෙසින්.
එතකොට "පෝච්චිය, කලය, වලඳ,හාවා.." කියල කියන්නේ,සිතට එන අදහසක්. ඒක නාම ධර්මයක්. ( මේ නාම ධර්මය හැදිල තියෙන්නේ කොහොමද කියන එක පස්සේ බලන්න පුලුවන්.ඉස්සෙල්ලාම කරන්න ඕන මේ ධර්මතාවය හඳුනාගන්න එකයි. ) ඒක සිතිවිල්ලක්.
ඒ "පෝච්චිය, කලය, වලඳ,හාවා.." නැමැති සිතිවිල්ල ,අර ඇස ඉදිරියේ තියෙන වස්තුවට රූපයට අදාල නැහැ. ඇස ඉදිරියේ තියෙනේ සතරමහා ධාතුව නිසා උපාදාය රූප. (මේ උදාහරණයේ හැටියට නම් මැටි ) මැටි ඇති තැන "පෝච්චිය, කලය, වලඳ,හාවා.." කියලා අපේ සිතේ දෘශ්ටියක් හට ගන්න එකයි වෙලා තියෙන්නේ. මේ නාම ධර්මත් රූප ධර්මත් අහසට පොලොව වගේ.නමුත් අපට නාමරූප වෙන් වෙලා නැහැ. ඉතින් අපි කරන්න ඕන ,මේ නාම ධර්මත් රූප ධර්මත් වෙන්කර කර බලන්න ඕන. ඇස ඉදිරියේ පවතින රූප ධර්මත් ඒ අරඹයා සිතේ හට ගන්නා නාම ධර්මත් වෙන් වෙන් වශයෙන් හඳුනාගන්න ඕන.
දැන් අපි දන්නවා, මෙච්චර කල් වැරදි දෙයටයි පෝච්චිය,කලය,වලඳ කියල තියෙන්නේ කියලා.
ඒ වගෙම පෝච්චිය,කලය,වලඳ කියන්නේ ඇත්තටම මොකද්ද කියලත් දැන් දන්නවා.
මෙච්චර කල් පෝච්චියට ,කලයට, වලඳට ඇලීම් ගැටීම් උනා නම්, රන්ඩු සරුවල් උනානම් ,තමන්ටම ලැජ්ජා හිතෙයි, මැටි ගොඩකට දෘශ්ටියක් පනවාගෙන ,ඒ දෘශ්ටියත් එක්ක තමයි ඇලීම් ගැටීම් ඇති කරගෙන තියෙන්නේ කියලා. එතකොට දෘශ්ටියත් සිතේමයි ඇතිවුනේ,ඇලීම් ගැටීම් ඇතිවුනෙත් සිතේමයි. මේ ශරීරයෙන් දශමයක තරම්වත් ප්‍රමාණයක් අපි ජීවිතේ කවම දාවත් ඉවතට ගිහිල්ල නැහැ. 100% මනෝමය ලෝකයකයි අපි ජීවත් වෙන්නේ.
සුලුපටු වැරැද්දක් නොවෙයි. සංසාරයේ ගමන් කරන්නෙත් මේ හේතුව හින්දයි. වහ වහා නිවැරදි කරගත්තොත් ,ඉක්මනින්ම සසරින් ගැලවෙන්න පුලුවන්.
ඉතින් මේ වැරැද්ද නිවැරදි නොකරගෙන ඉදිරියටනම් යන්න බැහැ.ඇත්තටම,නිවැරදි නොකරගත්තොත් ඉදිරියට යනවා කියල එකක් වෙන්නේ නැහැ.
ඉතින් අපි උනන්දු වෙලා මේ ධර්මතාවය හඳුනාගන්න උත්සහ කලොත්, ඊට පස්සේ තියෙන්නේ ,කොහොමද මේ සිතිවිල්ල හැදිල තියෙන්නේ කියලයි.
මේ උදාහරණයේ අපි කතා කලේ,ඇස ඉදිරියට එන රූප පිලිබඳවයි.
මේ ටිකම තමා, කණට ශබ්දයක් ඇසෙන විටත්.
ප්‍රායොගික වෙමින් අත් හදා බලන්න. දහම තමන් තුලින් දකින්න.
No comments:
Post a Comment